even wat rondwandelen

Nigra grijnsde toen ze het donkere bos binnenstapte. Hier was ze altijd al graag geweest. lekker eng en donker. Ze hoorde achter zich ene takje kraken. Een verzwijn kwam woest uit de bossen gelopen. Nigra lachte gemeen. "arm beestje." ze maakte een schijnbeweging naar links maar liep dan snel naar rechts. Het everzwijn liep achter haar aan. Nigra liep recht op ene oude boom af en net vlak voor de boom sprong ze erin. Het everzwijn botste tegen de boom aan en schudde verrast zijn kop heen en weer. Hij probeerde ook bij nigra te graken maar hij kon niet klimmen. Nigra zette zich schrap. Ze sprong uit de boom recht op het everzwijn en beet het dood. "zo die kan ook geen kwaad meer."

Cry liep voorbij maar bleef staan toen ze Nigra zag staan. ze wou geen onbekenden op haar domein. haar ogen glinsterde in de struiken. ze gromde zacht en liep naar Nigra. "meer kan je zeker niet dan een everzwijn vangen" zei ze een beetje spottend. ze keek kil naar Nigra. haar zwarte pels blinkte van het beetje licht dat er was. "wie ben jij?" vroeg ze terwijl ze Nigra maar bleef aanstaren.

"Tuurlijk kan ik meer." Ze rolde met haar ogen. "En wat gaat jou dat aan wie ik ben." Ze sprong met een zachte plof op de grond zodat ze nu recht in cry's ogen keek. Ze rook de geur van een leider. "Zo dus jij hebt ene eigen troep?" Ze had misschien wel interessen maar dan moest ze wel eerst haar houding wat veranderen. "Ik zou me graag willen aansluiten. Wat moet ik doen?" Haar ogen waren strak naar cry gericht en haar staart zwiepte heen en weer.

Cry grijnsde. "wie ben jij?" herhaalde ze kil. ze liep een rondje langs Nigra. de kille blik in Nigra's ogen bevielen haar wel. "en ja ik heb een troep" zei ze na een tijdje. ze stond stil in ging zitten. "laat zien dat je het waard bent om in de troep te komen" zei Cry droogjes terwijl ze haar scherpe nagels over een steen liet krassen. het donkere bos deed haar haren overeind staan. hier voelde ze zich thuis en dat zou altijd zo blijven...

"Ik ben Nigra." Zei ze met een zachte grom in haar stem. "En hoe kan ik me bewijzen." Ze keek naar de steen. Moest ze met Cry vechten. Nee, dat kon niet. Ze sprong terug in de boom en legde zich daar op een grote dikke tak neer. Ze keek met een scherpe blik naar cry. Ze was voorzichtig maar liet zich niet zomaar doen. "Wel wat moet ik doen." vroeg ze nog eens.

Cry keek even nadenkend naar de grond. "als jij iemand bijna dood krijgt heb je misschien een kans" zei e kil. ze vond Nigra wel grappig. ze keek naar boven. de lucht begon grijs te worden en een koude bries waaide voorbij. "er is onweer op komst" zei ze droog. ze stond op en liep een eindje verder. "als je dat doet heb je een kans" herhaalde ze eens toen ze wegliep. al snel was ze verdwenen in de dikke mist.

Nigra zuchte. Wie zou ze kunnen vermooden. Ze kende hier nog niet zoveel dieren dus het kon wel lastig gaan worden. Ze rolde op haar rug waardoor ze van de tak af viel. Ze lande sierlijk terug op haar poten en keek strak voor zich uit. Waar zou ze iemand kunnen vinden? Ze dacht even terug aan de woorden van cry. Bijna dood... Dat mocht natuurlijk ook. Ze rende snel weg de duisternis tegemoet.