twijfelen

Nigra wist niet wat ze moest doen. Ze wou wel graag bij de troep maar hoe? Cry was te sterk en zij zou nooit iets met haar te maken willen hebben. Viva vond haar niet goed genoeg. Moest ze haarzelf dan trainen. Ze schudde haar kop. Dat was wel het wreemste idee ooit. En hou kon ze zichzelf kunnen trainen. Ze had iemand nodig. Ze zette zich neer en liet een grote luide grom horen over het schaduwbos op de hoop dat iemand kwam die haar misschien kon gaan trainen tot een goed slecht iemand.

''Waarom ineens veranderd van gedachten?'' vroeg de stem van Kota. De grote olifant kwam uit de bosjes gestapt en keek rustig naar de panter. ''opeens niet zo duister meer?'' vroeg hij rustig. Hij bekeek haar even en keek haar daarna weer recht aan. Hij vroeg zich af waarom ze ineens zo dacht.

"Duister altijd." grijnsde ze. Ze kende de olifant ondertussen al. "Maar goed gezint is iets anders." Ze rolde zich over haar rug. "Heb jij soms ervaring met dieren te trainen?" Ze rolde een paar keer heen en weer zodat haar wonde minder zichtbaar waren doordat ze beplakt waren met modder. Haar blik week even af naar een raaf die op ene tak luid zat te krijsen.

''ik heb wel eens dieren getraint ja'' zei Kota rustig. Hij keek even naar de raaf en daarna weer naar Nigra. ''wat is uw naam eigenlijk?'' vroeg hij kalm. Hij liep een stukje verder en ging voor Nigra staan.

"Nigra. Betekent zwart." Ze bleef kijken naar de kraai die maar bleef krijsen. uiteindelijk stopte hij en vloog hij naar de grond. Nigra moest hem gewoon even hebben. Ze sloop dichterbij maar bedacht zich. Ze draaide zich terug om naar de olifant. "En hoe heet jij?" Ze twijfelde even en staarde naar de grond. Zou een olifant haar echt kunnen trainen? "Oke, Wil je me leren vechten?"

''Mijn naam is Kota'' zei hij en knikte kort. Het verbaasde hem een beetje dat een zwarte panter hem vroeg of hij haar wou trainen. ''hmm oke dan'' zei hij. ''Ik heb alleen nog een vraagje, als jij zo duister bent waarom zit jij dan niet bij die slechtte troep?'' vroeg Kota.

Nigra gromde. "Ben niet goed genoeg blijbaar. Ben onbeleefd onbeschoft en kan niet tegen me verlies." Dat zeiden ze zowat ongeveer." Ze zette zich recht. "Vandaar zoek ik iemand die goed is in slecht zijn en die graag mij zou willen trainen tot een goed slecht iemand." Ze dacht even aan Whisper. Zo erg was hij iegenlijk niet maar waarom was ze dan zo stom geweest om die laatste zet te doen? Ze zuchte en haar ogen keken zonder emotie naar de duisternis. "Ik moet toegeven ik kan niet tegen mijn verlies en ik moet betere vechtttechnieken hebben. In het echt was ik dus niet verloren maar Viva vond Whisper beter dan mij enzo kon ik me niet meer beheersen. Daar wil ik iets aan veranderen."

''oke dat is logisch, weetje misschien heb je die troep van die Viva ofzo niet nodig, misschien kunnen wij samen een troep maken'' zei Kota. Hij wist niet of Nigra het wou aangezien ze blijkbaar nog wel in die troep van Viva wou.

"mjah, maar hoe dan? Er bestaan al zeker twee slechte troepen dus de kans is erg klein." Ze snoof even met haar hoofd naar boven in de lucht. Ze rook een verrote geur ergens in de verte. Ze spitste haar oren naar voren en probeerde vandaan te halen vanwaar de stank kwam. Uiteindelijk zag ze een oud half opgegeten karkas liggen.

Kota keek even naar het karkas en schudde zijn kop, daarna keek hij weer naar Nigra. ''we kunnen ook gewoon neutraal zijn'' zei hij rustig en plukte wat blaadjes uit de boom die hij rustig op at.

"Goed en slecht. Misschien is wel een optie. Maar aan welke kants taan we dan? toch zeker de slechte." Ze rolde zichzelf nog wat door de modder en kreeg inneens een flash back...

[i]Nigra zat vrolijk te spelen in de modder tot plots haar vader naar haar toe kwam gelopen. Hij pakte haar op en gromde kwaad. "Je bent waardeloos. Niks waard!" Nigra probeerde zich toen los te krijgen maar niets hielp. Ze werd terug in het hol gezet en werd hard gebeten door haar vader.

Ze schudde even haar kop en kwam uit de modder. "Sorry." zei ze na een lange stilte.

''jah we zullen mee aan de kant van de slechtte staan'' zei Kota rustig. Hij zag toen dat ze een beetje droomde en ineens zei ze 'sorry'. ''geeft niet hoor'' zei Kota kalm. Hij plukte nog wat blaadjes die hij weer op at. Zijn oren bewogen soms wat.

"Had even..." Ze zweeg. "gewoon iets van vroeger waar ik ana dacht." Ze plofte zich terug neer op een hoopje zacht mos en zuchte. "En hoe gaat de troep dan noemen?" Vroeg ze zich af. "In namen verzinnen ben ik nooit goed in geweest. "Ze was vandaag wel in een blije bui en genoot weer van het goede weer.

Kota dacht ook even na. Na een tijdje had hij wat bedacht. ''wat vindt je van 'The NightRunners' ?'' vroeg hij en keek rustig naar Nigra. Hij zag dat Nigra wat vrolijker was en dat deed hem goed om te zien.