een poging tot trainen..

Met grote en geruisloze passen liep Nigra over de puntige rotsen. Behendig sprong ze van rots naar rots. Hier zou ze zich pas echt kunnen uitleven. Er leefden hier genoeg steenbokken die zich niet zomaar gewonnen gaven. Het was er extra moeilijk om er een te krijgen door al de gevaarlijke puntige en gladde rotsen. Ze stak haar hoofd in de lucht en rook een kudde steenbokken. Ze liep er naar toe en maakte zich klein. Ze zorgde dat ze uit de wind kwam zodat ze haar zeker niet konden ruiken. Ze stak haar hoofd voorzichtig vanachter een rots vandaan en zocht de gepaste prooi. Haar oog viel op een groot mannetje. Nog niet de echte leider maar alvast een van de sterkste. Ze zette zich schrap en telde even af. Bij drie sprong ze grommend tevoorschijn en probeerde het mannetje te pakken. De kudde werd uiteen gedreven en Nigra keek rond of ze de steenbok die ze wou pakken ergens zag. Haar blik ging naar boven toen ze hem zag proberen te ontsnappen langs het smalle bergpadje. Nigra liep er meteen op af en duwde al de overige steenbokken die in de weg lagen ruw aan de kant. Sommige vielen van de afgrond naar beneden. Ze klom naar boven en struikelde even over een gladde steen. Ze keek even naar haar rug en zag een schram. Snel sprong ze terug recht en liep ze er terug achter. Eindelijk boven stond ze recht voor de steenbok. Hij brieste en schraapte met zijn poot over de stenen grond. Nigra grijnsde en liep rondjes rond hem om hem wat zenuwachtiger te maken. Krak! Ze hoorde benden een tak kraken. "Wie is daar!" Snauwde ze luid. Ze lette goed op de steenbok die blijkbaar toch niets durfde uit te halen.

Viva antwoordde niet, ze sprong via stenen naar boven, die af en toe afbrokkelde en ze net op tijd ervanaf kon springen. Toen stond ze oog in oog met Nigra en zei "ik geef je nog een kans, vecht tegen mij, als ik zeg dat je wint, ben je aangenomen en trainen we verder, als je verliest...dan zal ik je moeten doden".

Nigra draaide zich met een ruk om. "Afgesproken." Ze was vastberaden maar ze mocht niet te zelfzeker worden. Viva was een sterke tijger en niet al te gemakkelijk te verslaan. Ze keek nog even naar de steenbok die gebruik maakte om er van door te gaan. "Ik zal mijn best doen." Ze vond het lastig om tegen een troepleider te vechten. Viva was groter en sterker dan haar en ze had al wel wat meer ervaring. Ze knikte even als bedankje dat ze nog een kans kreeg en zette zich schrap. Ze keek met een moordende blik naar Viva. "Komop." Ze gromde en spande haar spieren op. Klaar om aan te vallen.

Viva sprong tot de helft van hun afstand, en sprong toen razendsnel naar rechts toe, daar was een brokkelige wand waar ze gebruik van maakte, door zich daar met een poot af te zetten en kwam zo razend snel achter Nigra, daar sprong ze op haar rug, haakte haar nagels vast in haar vel en beet in haar nek.

Cry zat achter een steen. een paar kleine steentjes brokkelden af. haar poot gleed een beetje uit maar ze bleef staan. ze vond het te interresant om naar te kijken. 'hehe' dacht ze in zichzelf. 'die zwarte panter is dood'. ze zette zich wat beter en keek geruisloos toe.

Nigra zette haar oren naar achteren en rolde over haar rug. Ze had de gebrokkelde rand opgemerkt en probeerde er uit de buurt te blijven. Ze krabde met haar achterpoten in Viva's vacht op de hoop om zo los te geraken. Ze trok zich los en beet Viva terug in haar rug. Eindelijk nog eens een eerlijk gevecht. Ze sloeg met haar poot in haar gezicht en beet harder en harder. Haar wond in haar nek begon terug te bloeden.

Viva kreunde zacht toen ze op haar rug werd gedwongen, ze wist dat ze ervanaf moest en maakte nog gebruik van de situatie door haar nagels los te maken en een lange krab over Nigra's rug te maken. Toen sprong ze weg en kreeg een klap in haar gezicht waardoor er 5 lijntjes in haar gezicht stonden en zachtjes begonnen te bloeden. Toen voelde ze een beet in haar rug, ze trapte met haar achterpoten en rolde toen Nigra een stukje de lucht in vloog op haar rug en kwam razend snel overeind, toen sprong ze op Nigra en beet weer in haar nek, in dezelfde wond.

(Ik moet eten!@)

(smakelijk eten!)
Nigra voelde de krab op haar rug. Haar wond pikte maar dat deerde haar niet. Ze pakte Viva haar poot vast en beet hard door. Ze trok een haar poot probeerde haar zo van zich af te trekken. Ze rolde zich nog een keer om en voelde het zand in de wonde prikken. Ook dat nog. Dacht ze terwijl ze wat heen en weer rolde en de pijn probeerde te verbijten.

(Je bent een goed RPGer Nigra )

Viva had intussen ook heel wat wonden opgelopen, maar wat was pijn?
De pijn die zij had gehad was ondragelijk. Ze keek in de ogen van Nigra en knikte even goedkeurend. Toen werd ze opeens wakker geschud doorat ze met een poot naar onder werd getrokken. Ze landde net niet naast de rand. Doordat Nigra om aan het rollen was ontstond er een stofwolk. Ook de wonden van Viva begonnen te prikken. Op dat moment hoorde ze een enorme krak, een scheur verscheen achter Nigra, bij de wand. Viva's ogen werden groter, ze zette zich met een enorme kracht af en landde op de top van de berg, dat was 4 meter hoger. "Kom snel!"riep Viva naar Nigra en stapte en stukje van de rand weg zodat Nigra kon springen. Op dat moment hoorde ze nog een krak, opeens stoof er een stofwolk op en waren er vallende stenen te horen.

(nee, jij kunt veel beter RPG-en hoor!)

Nigra stond verbaasd recht. Ze kon bijna niks zien door de grote stofwolk en hoorde boven haar ergens een stem. Haar achterpoten vielen al half naar beneden en net op tijd sprong ze op de hoge rots. Daar hing ze even te bengelen en met behulp van een uitstekende steen kon ze haar optrekken. "Pfoe dat scheelde niks." Zuchte ze. Ze keek even naar Viva. "Ben ik er bij?" vroeg ze toch wel nieuwschierig maar ze wou niet te opdringerig doen.

Viva knikte in stemmend en keek naar onderen. Toen ze de andere vraag hoorde keek ze op en zei "van mijn part wel, maar ik weet niet hoe de andere zullen reageren". Ze liep weer een stukje naar achteren en zuchtte toen.
Viva kuchtte droog en zei toen "ik ga je eerst in het geheim trainen, dan, als je sterk genoeg bent, als je mij kunt verslaan, zullen ze je doorlaten".

Nigra knikte. Ze was blij. Haar wond aan haar nek pikte verschrikkelijk door al dat zand dat er terecht in was gekomen. Ze likte het bloed van haar vacht af. "Ik zal je niet teleurstellen en mijn best doen." Ze keek strak naar beneden. Aalles was een grote puinhoop. "lekker weer een paar leventjes verwoest." zei ze toen ze beneden een dode steenbok tussen al de rotsen zag liggen. Het was het mannetje dat ze eerst wou proberen te pakken.

Viva haar blik werd weer strak, ze keek Nigra aan en zei "kom mee".
Ze stond op en keek richting het zuiden, daar waren bergtoppen te zien.
Viva knikte naar Nigra en rende met grote sprongen richting de bergen.