Aleen

Friya zat aan het meer en dacht in zichzelf 'Wat ben ik alleen, ik ben mijn familie kwijt en heb geen vrienden of vriendje.'en ze zuchte toen liet ze een welpenbrul horen in de hoop dat er iemand op af kwam.

Met grote passen kwam Amor aankomen. Hij liet een luide brul horen. Het gekraak van takken om hem heen verstoorde de rust. In de verte zag hij iets liggen. Een klein luipaardje lag in het hoge gras. Amor stopte direct met rennen en schudde zijn hoofd. Hij had geen zin in om voor vader te spelen en al helemaal niet voor een luipaard. Met zijn grote poten vermorzelde hij het jonge groene plantje. Voor zijn eigen bestwil Dacht hij.

Friya schrok even van de brul en vroeg bang'W... w...wie i...is da...daar?' en ze sprinte al een boom in waar mannetjesleeuwen niet bij konden.