mammia pappie?????

kiara hoorde nog haar moeder die zei "blijf hier ik kom je halen". maar waar bleef ze?? ze kwam uit de struiken en hoorde een enorme kwal en een luidgebrul. kiara piepte bang en liep de struiken weer in. "mammie pappie?" piepte ze bang. ze was erg bang dat er een roofdier kwam die haar ging aanvallen.

Simba sprong uit de struiken en keek naar het bange welpje. "scheelt er iets?" vroeg hij met een schuine kop. hij ging zitten en keek naar de welp. "wat is je naam?" vroeg hij nieuwschierig. hij hield veel van welpen maar had er zelf nooit gehad.

Storm kwam aanlopen.
Hij zag simba bij een kleine welp staan.
Hij liep er naar toe en zei "hey"

"ki....ki..ala" zei ze bang en deinsde achteruit. "ik...ik...pappie???" vroeg ze. ze bekeek de leeuw is goed. een kleine glimlach speelde op haar gezicht. ze liep naar hem toe en ging zitten. "wie jij zij??" vroeg ze dom en nieuwsgierig.

(zus gaat erop doei)

Nala wandelde toevallig eens langs en hoorde stemmen. Ze kwam voorzichtig dichterbij en bekeek ze allemaal aandachtig. "Hallo." zei een vriendelijke en zachte stem. Ze kwam uit de bosjes. Ze knikte naar Storm en Simba. Die kende ze al. Maar de kleine leeuwin nog niet. "En wie ben jij?" Ze keek naar Simba. "Is ze van jou?" Ze zuchte. "Het is een schatje."

Storm keek even naar nala.Er ging weer wat door hem maar hij keek al snel weg of hij zou gaan blozen.Hij keek naar de welp en zei "volgens mij is ze nieuw en zoekt ze haar ouders"

"Ach de arme stakker." Ze gad Kiara voorzichtig een likje. "Heeft ze haar ouders al gevonden?" Ze keek naar Simba. "Of word jij zijn nieuwe vader?" Ze zag de welp zo dich tegen Simba aanzitten dat Simba wel de vader moest zijn. "Schattig."Ze gaf haar nog speels een likje. "hoe heet je kleintje?"

Storm liep maar weg.Dit leven van hem was niet echt weg gelegd voor hem.Hij zou het ooit zeggen tegen haar maar waneer.

Nala keek Storm na. "Waarom ga je weg?" ze keek vrebaasd naar Storm. Haast had hij niet echt. "Blijf toch gewoon." Ze keek even naar Simba. "Als hij het tenminste goed vind." Ze lachte en rolde over haar rug. "Wil je spelen?" vroeg ze aan de welp. Ze dacht dat het antwoord wel nee ging zijn. De welp moest het eerst nog allemaal wennen.

Storm hield halt.Hij keek nala aan en zuchte.Dit heb ik weer dacht hij.
Hij liep maar terug en staarde naar de lucht.

"waarom moest je zo dringend weg? Moet je iets doen of heb je zin om even alleen te zijn." Ze stelde veel vragen maar dat was Nala ook. Een en al nieuwsgierig. "Of... euhm... iets anders?" ze keek even naar Simba die er maar versteend bij zat.

"Nou ik heb wat dingen aan mijn hoofd"zei hij.Hij keek haar aan en glimlachte.Hij schudde zijn manen uit.En keek dan weer naar haar.

"Welke dinges?" vroeg ze een beetje plagend. Ze grijnsde en legde zich terug recht. Ze keek met een scheef koppie naar Storm. "Zeg op!"

"Nou veel"zei hij.Hij wou het haar zeggen maar niet voor simba.Hij keek haar aan en je zag het ook wel een beetje aan hem.

Simba keek naar de pup. "waar zijn je ouders?" vroeg hij vriendelijk. hij keek naar Storm en Nala. hij grijnsde en keek terug naar de pup. "misschien zullen we beter weg gaan" zei hij zacht

Nala keek nog steeds met een scheve kop. "je kijkt zo raar naar mij. Voel je je wel goed?" Ze zag dat hij moest blozen. "Je word zo rood als een tomaat." Gniffelde ze zachtjes zodat alleen Storm het kon horen. Ze rolde over haar rug en keek ook naar boven. De zon scheen en deed haar vacht glanzen.

"Nou euhmm ik"zei hij.
Zijn manen gaven een goudachtige kleur af door de zon.

"Nou wat? ze rolde zich terug om zodat ze weer recht zat. Het zand bleef ana haar vacht kleven waardoor ze net een zandmannetje leek. "Ik ben het zandmannetjeuh!!!" riep ze luid toen ze enge gezichten trok.

"Nou ikbenopje"zei hij snel.
Hij was een beetje nerveus maar het was eruit.

Nala had het niet zo goed verstaan. "Wat zij je nu." Ze had iets verstaan van opje. Was hij op haar? of was het gewoon een gedachte dat even door haar heen ging.

"Ik ben op je"zei hij deze keer kalm.Deze woorden kwamen uit zijn hart.Hij keek haar aan en stond op.Zijn vacht glinsterde in het zonlicht.

Nala schrok bij de woorden. Dus hij was echt op haar. "het spijt me." zei ze stil. Haar glimlach verscheen naar een serieus gezicht. Ze stond recht en durfde hem niet aan te kijken. "Ik voel hetzelfde niet als jij voor mij voelt." Zei ze kalm en stil. Je hoorde een zachte trilling in haar stem. "Het spijt me." zei ze nog een keer.

(sorry, sorry, sorry Simba had me al eerst gevraagd met een PB... )
(edit Simba; het moest niet hoor voel mij nu net de slechte xD )

Storm stond op.
Hij liep verslagen door verdriet weg.
Hij zou nog terugkeren maar waneer was onbekent.
Als snel verdween hij.

Er viel een traan over Nala's wang. Ze was hier nog maar net en ze had al iemands hart gebroken. Hoe kon ze. "het spijt me." Fluisterde ze nog eens onhoorbaar. Ze liep ene eindje verderop zodat Simba en Kiara haar niet konden zien. Ze vroeg zich af waar Storm naar toe was. Was hij echt weg. Zou ze hem ooit nog zien. Duizende vragen zweefde door haar hoofd. Ze legde zich neer in ene stukje schaduw en zuchte.

kiara zuchte en keek vragend naar simba. verveeld ging ze aan ziujn staart hangen. "ik verveel mij." zei ze ze keek rond.ze snapte er niks van wat is ik ben op je. maarja ooit zou ze het wel teweten komen.