Aan de top van de rosten

(geen slechte dieren)



Storm kwam aanlopen.Verdriet was een moordwapen voor hem dat was al altijd zo.Hij brulde luidkeels over heel het gebied en ging toen liggen.
Hij zuchte en keek naar de zon.Zijn vacht schitterde maar op zijn persoon was een schaduw gevallen

Rayna kwam nieuwschierig op de brul af en zag Storm. "wie ben jij?" vroeg ze. ze stak haar hoofd boven een steen. "en wat doe je hier" voegde ze er aan toe. de leeuw zag er niet zo gelukkig uit. ze sprong op de steen en keek hem dom aan

"Ik ben storm en ik lig hier"zei hij
Hij keek haar even aan en zuchte
Zijn leven had nu een omme keer gemaakt

"waarom zo ongelukkig" zei Rayna terwijl ze op hem af liep. "is er iets gebeurt?" . ze ging zitten en keek naar de helderblauwe lucht. een paar wolken dreven er voorbij. "mooi weerte" zei ze daarna

"Ja mooi weer en nou ja my heart yust been ripped out"zei hij
Hij keek haar aan en keek dan naar de lucht
Hij zag een paar wolken en glimlachte

"door wie dan?" vroeg ze. bij die woorden keek ze naar de grond. dat had ze misschien beter niet gevraagd. "nou je hoeft het niet te zeggen hoor" zei ze snel. de eerste druppel viel uit de lucht recht op haar neus. "er is regen op komt" zei ze en keek terug naar boven, naar de hemel die steeds grijzer begon te worden. "en dejuist was het nog zo'n goed weer" zei ze met een pruillipje

Nala was Storm achterna gelopen. Ze bleef achter een grote boom staan. Hij kon haar makkelijk ruiken maar ze moest het ooit wel goed maken. Ze wou nog wel altijd vrienden blijven. Ze kwam van achter de boom tevoorschijn met haar hoofd naar beneden. Ze hief haar hoofd op en voor de eerste keer zag je de droefheid in haar gezicht. "Het spijt me." zei ze voor de zoveelste keer. Het was nu of nooit. "Ik wil nog steeds vrienden blijven." ze slikte en hoopte dat hij dat ook wou.

"Door nala"zei hij.
Hij zelf sprong onder een uitstekende rots.
"kom hier dan word je niet nat"zei hij
Hij keek naar nala en zuchte.
"Ik moet eerst denken "zei hij een beetje kwaad.

Nala zuchte. "dat begrijp ik." Ze keek even naar Rayna en knikte. Ze hoopte dat Storm er snel overheen zou gaan en hopelijk ook de echte ware vond. Ze zette een paar stappen achteruit. "Ik kan beter gaan denk ik." zuchte ze. "Ze was blij dat hij er toch nog even ging nadenken.

Storm wou haar wat aandoen.Maar hij moest zich inhouden.Hij klemde zijn nagels op de ondergrond en keek weg.Toen keek hij naar rayna en zuchte.

Nala zag dat hij zich opspande. "Ik ga maar." Ze keek nog even ene grote valk na die sierlijk op een grote tak lande. Ze zuchte en maakte rechtsomkeer. Klaar om weg te gaan voor Storm zou uithalen.

Storm sprong onder de rots vandaan.
Hij keek haar na en brulde.

Rayna keek van Nala naar Storm. "als jullie willen dat ik weg ga..." zei ze en deed een stap naar achter. ze wou niet lastig doen en zeker niet ongewild. ze keek naar Nala. "wat is er eigenlijk gebeurt" vroeg ze dom

"BLijf maar"zei hij.
Zelf sprong hij weer boven op de rots en keek naar beneden.

Nala hoorde de brul en kreeg even een soort van woede in haar. Hoe kon hij haar zo behandelen. Zij kon er toch niks aan doen dat ze niet verliefd was en spijt had ze al helemaal niet. Haar gezichtsuitdrukking veranderde van verdrietig naar kwaad. Ze gromde nog even naar Storm. "Als je zo blijft doen hoeft het niet meer." Ze zwiepte haar staart in de lucht en liep met haar hoofd opgeheven in de lucht verder. "Wat je zelf wilt." Daarna was ze echt verdwenen tussen het struikgewas terug naar beneden.

"Ik zou mijn leven gegeven hebben voor je"riep hij.Als het zo zat ko hij zichzelf wel doden.Zijn leven was verwoest en dat begreep nala niet.Hij brulde kwaad naar haar en die brul galmde door het hele gebied