dorst lessen

Yue had hard gegalopeerd en was moe en vooral dorstig. Ze zag het meer en draafde ernaartoe. Bij het water kwam ze tot stilstand. Ze dronk wat en nog wat. Tot Yue genoeg ophad. Ze liep naar een struik in de buurt. Met een spronetje tond ze er middenin. Yue ging liggen en viel inslaap.

Shadow gaf een harde trap tegen Yue, waardoor die wel een stukje weg zou kunnen vliegen. ''Dit, was mijn plek!'' gromde ze, en ze kwam uit de struik, ze haalde uit naar het veulen. ''Wat moet je hier!?'' snauwde ze kwaad.

Storm kwam aanlopen en brulde.
"Laat haar met rust ze wist het niet"zei hij

Shadow gromde luid naar Storm. ''Wat bemoei jij je ermee?'' snauwde ze kwaad, en ze keek de leeuw aan, ze ging op 2 poten staan, waardoor ze groter was, ze gromde luid. ''Rot.. Op..'' snauwde ze tegen de leeuw, terwijl ze het veulen opnieuw een trap gaf. ''Deze.. Is van mij'' zei ze toen met een valse grijns.

"Ik wil haar niet maar laat haar gaan ze wist van niks"zei hij.
Hij brulde heel luid en angstaanjagend.

''Moet ik bang worden, van jou!?'' vroeg ze grijnzend, en ze begon te lachen, ze liet een luidere, brul horen, en stond nog steeds op 2 poten, zo ging ze voor Storm staan, ze haalde uit naar zijn gezicht. ''Als je haar zo graag wilt, oke. Maar als ik haar nog één keer tegen kom, is ze dood.'' zei ze droog, en ze rende op 4 poten weg, het topic uit xD.

(Moet namelijk gaan.)

Yue was geschrokken en sprong gauw weg. Ze keek naar de leeuw en de beer. Ze waren groot en sterk. En vooral gevaarlijk voor een kleine veulen. Toch waren ze ook bijzonder en Yue keek daarom verwonderd naar hoe ze vechten. Wel vanaf een afstandje, want het was wel erg gevaarlijk!

Hij werd geraakt in zijn gezicht en had een kleine wond.
Hij liep naar het paard "kijk uit waar je heen gaat volgende keer ben ik er niet"zei hij.

Yue keek nog steeds verwonderd. "Oké, ik zal mijn best doen!" zei de veulen spijtig. Ze had van haar moeder geleerd altijd alert te zijn. Waarom deed ze dat dan niet? Ze keek Storm beschaamt aan. "sorry..." zei ze zacht.

"Rustig maar als hij dat nog is doet roep me maar"zlen aan en stelde haar gerust.Hij glimlachte en gaf haar een lik van vertrouwen.

Yue glimlachte naar de leeuw. "Dank je..." Yue was blij iemand te kunnen vertrouwen. "Wie ben jij eigenlijk? Ik ben Yue" Ze keek naar de leeuw. Die was groot en sterk, ze zou zo verslonden kunnen worden. Maar deze leeuw deed dat niet, dat voelde Yue gewoon.

"Ik ben storm"zei hij.Hij keek naar het veulen en zuchte.In zijn ogen zag je verdriet en woede.Hij zuchte en wachet af wat ze ou zeggen.

Feline kwam met rustige passen aangelopen, en keek Storm aan, hem had ze al eerder gezien.. In de roedelgrot. ''Hai.'' zei ze tegen hem, en daarna keek ze naar het veulen. ''Ook hallo,'' zei ze daarna rustig, en ze ging zitten, haar grijze ogen staarden recht naar het veulen.

"Hey"zei hij.
Hij keek naar het veulen en even naar felina.Maar zij zou zijn blik onderscheppen dus bleef zijn aandacht op het veulen.

(Feline, niet Felina. )

Ze keek hem ook eventjes aan, want ze had hem zien kijken vanuit haar ooghoeken, maar toen ze zag dat hij weer naar het veulen keek, ging ze liggen, en keek weer naar het veulen. ''Het is gevaarlijk hier, als klein veulen.. Zo alleen, waar zijn je ouders?'' vroeg ze toen met een serieuze blik, want er waren hier vele soorten dieren die best een veulentje aan konden, en slecht waren. Ze zuchtte zacht.

Darwin zat in de bosjes en keek loerend naar het veulen. Hij glimlachte diepzinnig, want daar stond Feline, de Cheetah die hij al eerder had ontmoet.
Langzaam kwam hij dichterbij. En die leeuw van eerder was er ook. Een hele groepmeating was het.
Hij likte zijn tanden af en ging naast Feline zitten.
'Hoi Feline'.

Feline keek hem aan, ''Oh, helleuw.'' zei ze dom, en ze grijnsde even, en keek even met een rare blik naar de grond, van de leeuw wist ze zeker dat hij het veulen niks zou doen, anders had hij het al gedaan.. Maar ze wist niet of Darwin wat bij haar zou doen.. Feline zuchtte licht. ''Hoe gaat het?'' vroeg ze toen maar dom, ze wist niks anders te zeggen.

'Prima, prima', zei Darwin zachtjes terwijl hij naar de veulen loerde. Een gemakkelijke prooi maar er waren te veel doetjes bij zoals die leeuw die geen vlieg kwaad doet.
Maar die leeuw zat wel mooi bij Simba in de roedel. Hij gromde zacht.

Feline gromde ook zacht, toen ze zag hoe hij naar het veulen keek. ''Mooi niet.'' fluisterde ze zacht, en ze ging naast het veulen zitten, ze keek met een vreemde glimlach naar Darwin, en schudde zachtjes met haar hoofd, een gebaar wat ook wel 'nee' betekend. Ze zuchtte zacht, hij zou het veulen niet krijgen. Niet nu zij hier was... Ze liet nog een zachte grom horen.

Yue keek naar de drie katachtigen. Ze voelde een spanning. Zouden ze haar willen opeten? Darwin keek vreemd naar haar, alsof hij loerde naar een prooi. Was zij nu de prooi? Yue keek oplettend naar de katachtigen. Ze draaide met haar oren en keek een heel klein beetje angstig.

''Rustig maar, je bent veilig.'' siste Feline tegen het veulen, en ze bleef er naast zitten, zodat ze, áls Darwin wat zou doen, hem tegen zou kunnen houden.

Yue voelde de warmte die Feline uitstraalde, een warmte van vertrouwen. Yue was blij dat ze nog iemand kon vertrouwen. Ze voelde gewoon dat ze veilig was in handen van Feline en storm. Van die darwin wist ze nog minder dan van de andere, maar hij had zo'n blik..., daar werd je als veulen gewoon bang van. Yue vroeg zich af of die blik speciaal naar haar was gericht of dat die altijd zo keek.

Feline bleef naast het veulen zitten, ze had Darwin eerder gezien, toen deed hij niks, maar ze wist niet hoe hij was met een veulen. Ze zuchtte, en bleef dus gewoon zitten, ze grijnsde eventjes naar het veulen, en sloot haar ogen. Na een tijdje deed ze ze weer open, en ze grijnsde eventjes, ze ging voor Darwin zitten. ''Kijk, ik zeg het alleen maar, ik weet niet of het waar is hoor.'' zei ze emotie-loos, ''Ik heb het gevoel dat je dat veulen daar als prooi ziet.. Maar geloof me, als je haar zo ziet, moet je maar gaan. Voor zulke dingen heb ik geen respect.'' zei ze toen nog steeds emotie-loos, ''Dus, zeg het maar, zie je haar als prooi, of niet? Zoja, ga maar weg. Zonee, het spijt me.'' Zei ze toen, en ze bleef voor hem zitten.

Darwin gromde zacht. 'Paarden zijn geen prooien', zei hij alleen maar. Meer kreeg hij er niet uit.
Hij draaide zijn kop.
'Weet je waar Simba is? Ik moet hetm spreken'.

''Simba is in zijn grot, dat is logisch.'' zei ze rustig, en ze keek Darwin rustig aan, ''Als je wilt, breng ik je er naar toe.'' zei ze toen, maar ze verwachtte dat hij wel wist waar de grot was.